Another web 2.0 presentatie

Een presentatie van Tara Hunt over Web 2.0, of eigenlijk juist over wat het niet is. Dat het niet de technologie of de gebruikers zijn, maar een heel nieuw tijdperk. Bekijk de slides zelf maar!

De presentatie was oorspronkelijk bedoeld voor de overheid, maar de informatie is ook prima bruikbaar voor algemene doeleinden.

Dutch Wife

Om maar weer eens te beginnen met het bijwerken van mijn bloglijstje, als eerste een artikeltje welke ik vorige week bij Polle tegen kwam. Een mooie anekdote, zeker voor ons Nederlanders.

Het gaat in dat artikel vooral over het hoe je jezelf kunt onderscheiden tussen de rest. Vooral op gebied van persoonlijkheid en je digitale leven.

Daarbij draagt hij een verhaal aan welke ontstond tijdens een sollicitatie. Een sollicitant viel op een bijzondere manier op tussen alle andere sollicitanten.

… He happened to mention that, while living in Holland, he had gotten married to a woman there.
For some reason my boss found the idea of the man having a dutch wife fascinating. He called the guy in for an interview, decided the guy was okay, and hired him. The guy was a reasonable choice–the bank he’d worked at used the same kind of computer, so he was as good a match as anybody we’d gotten a resume from. But that’s not what got him hired–there were six or seven other people whose resumes were about as good. What got him hired was that he had a dutch wife.

Het hele verhaal is hier te vinden.

A Vision of Students Today

Na Information R/evolution kwam ik wederom via upstream.nl een interessant filmpje tegen in het kader Web 2.0. Het geeft een mooi beeld over hoe het studentenleven in combinatie met het digitale tijdperk er uit ziet. Er worden wat opvallende punten aangehaald uit de dagopvulling van een student. Kijk zelf maar.

Wim Sonneveld revisited: Het Dorp 2007

Op Antiroos.com kwam ik zojuist dit filmpje tegen, echt hilarisch. Een briljante versie van Het Dorp van Wim Sonneveld, door cabaretier Max van den Burg.

Information R/evolution

In het kader van de Web 2.0 filmpjes, hier een mooi filmpje van Michael Wesch. Deze kwam ik vandaag op Upstream.nl tegen en gaat over de verandering van informatie in het digitale tijdperk van nu.

Passie is besmettelijk

Via Erno, die een gastles op ICA gegeven heeft kwam ik het boekje ‘Passie is besmettelijk’ weer tegen. Ik had er eerder al eens wat over gelezen in een studentennieuwsbrief, maar werd nu toch echt nieuwsgierig. Guido Crolla verwees me door, en uiteindelijk was de HAN zelfs zo aardig me een exemplaar op te sturen.

Het boekje
Ik heb het boekje gelezen, en er komen me eigenlijk hoofdzakelijk twee indrukken te boven. Indrukken die heel erg in verband staan met mijn mening over heel ICA. Aangezien ik aan het afstuderen ben is het sowieso wel mooi om even een kleine evaluatie te doen.

ICA en kwaliteit
Ik heb heel vak geklaagd en gezeurd over de kwaliteit van het onderwijs bij de ICA. Vooral over de hoeveelheid kennis bij sommige docenten, en nog erger, de kennis bij mensen die dan bijna afgestudeerd zouden zijn. Ik vraag me dan ook nog steeds af wat het minimum is aan kennis om een HBO opleiding Informatica te halen. Volgens mij gaat het een mysterie blijven.

Misschien stel ik hoge eisen, ben vrij perfectionistisch, maar wanneer een student in het derde jaar nog niet zelf een regel HTML kan schrijven, vraag ik dan te veel? Lijkt mij niet. Ik weet ook niet alles, zeker niet, maar wanneer ik informatie nodig heb zorg ik dat ik het kan vinden. Schijnt soms ook een erg moeilijke eigenschap te zijn. Hiermee schets ik dan wel de ernstigste gevallen, maar het geeft wel een signaal.

ICA en ik
Stiekem ben ik misschien ook wel geen echte I-er (Informatica stroming binnen ICA), als ik het door de tijd bekijk. Veel I-ers zijn echte programmeurs, doen niets liever dan het schrijven van code. Ontwerpen van de structuur gaat dan nog net. Grafische dingen, documentatie of netwerken lijkt niet aan een I-er besteed te zijn. Ik ben gek op alle interactieve webapplicaties en heb niks met voor mij suffe programmeer opdrachten aan grijzige desktop programma’s. Ik kan het wel, maar het maakt me gewoonweg niet gelukkig. Voor mij liggen er dus meer kansen buiten dit kader, waar ik in kan groeien en mezelf kan ontwikkelen. Heb mezelf ook wel eens afgevraagd of ik wellicht de verkeerde richting genomen heb. Misschien toch de CMD (Communicatie en multimedia Design) richting moeten kiezen. Ging sowieso niet, want die was er nog niet. Heb wel het idee dat er tegenwoordig veel leukere dingen gegeven worden op ICA. Maar de verkeerde keuze, ik denk het niet. Die technische basis bevalt me wel, en lijkt me stevig genoeg als begin naar alle andere dingen die ik in de toekomst wil gaan doen.

Het boekje en ik
Om terug te komen op het boekje, brengt dit heel goed over wat de titel doet vermoeden: passie. Groot deel van de mensen uit het boekje ken ik van gezicht of heb ik les van gehad. Het doet me goed dat er zoveel passie in die mensen zit, dat motiveert! Eigenlijk is passie hetgeen wat ik bij veel lessen gemist heb. Het is er dus wel!

Volgens mij is er in het ‘nieuwe’ competentiegerichte onderwijs ook veel meer ruimte voor dit soort dingen. Vooral doordat er niet zo’n dom strak kader omheen zit. Dit is beknellend en beperkt mensen in hun enthousiasme en dus hun passie. Ruimte voor eigen inbreng, nieuwe dingen, het maakt het zoveel leuker. Het boekje gaf me eigenlijk het idee dat het toch goed gaat komen met ICA. Het overgrote deel van de punten waar ik altijd zo negatief tegenover stond, daar is en wordt aan gewerkt.

Indruk 2
Mijn tweede indruk die ik overhield naar het lezen van dit boekje gaat over wat ik nu eigenlijk geleerd heb op het ICA. Ik had altijd het idee dat dit niet eens zo echt veel was. De stage en mijn ervaring in het bedrijfsleven, daar had ik pas echt veel van geleerd! Een opmerking in het stuk van Cees Landman zette me hierover aan het denken:

Voor ICA is het einddoel voor Cees de ‘hbo-waardigheid’ van de opleiding. ‘Wij leren jullie dit allemaal, maar bedenk goed: het is maar één van de mogelijke benaderingen. Je zult straks in het bedrijf om moeten kunnen gaan met andere benaderingen, die op hun waare moeten kunnen schatten. Dan moet je niet zeggen: op de opleiding heb ik dit gehad, dus ik kan alleen maar hiermee werken.’

Hierdoor bedacht ik me juist wel wat belangrijks geleerd te hebben. ICA heeft me juist geleerd het zelf uit te zoeken. Zelf je technieken op waarde te schatten, en vooral hier je eigen mening op na te houden. Juist daardoor kun je in het bedrijfsleven open staan voor nieuwe dingen en je aanpassen aan de situatie daar. Zelf het concept bedenken. Ze hebben dus meer de basis, het framework, neergezet. Wat je hier aan kennis aan ophangt, is aan jezelf. En ik altijd maar denken dat ik zo weinig aan kennis aangereikt kreeg. Het is gewoonweg niet dat wat ze me wouden leren!

Passie is besmettelijk
Verder is het verhaal van Guido Crolla ook erg aanstekelijk. Hij zegt bijvoorbeeld dat op school als een bedrijf gedaan moet worden, niet als een school. Hier ben ik het helemaal mee eens. Het is niet alleen realistischer om een echte situatie na bootsen, het is ook nog eens zoveel interessanter. Dat maakt het leuker om ook echt inzet te geven voor zo’n opdracht. Als het dan nog eens voor een echte opdrachtgever is, wordt dat idee nog alleen maar groter.

‘Op school moet je geen schooltje spelen, maar moet je bedrijfje spelen.’ Volgens Guido Crolla is onderwijs het meest inspirerend en motiverend voor studenten, als gewerkt wordt vanuit een externe opdrachtgever met een echte pdacht. Als docent moet je studenten hun gang laten gaan met zo’n opdracht, om vervolgens goed te blijven kijken en luisteren en, als het nodig is, erop in te springen met je vakkennis.

‘Ik hanteer vier kernelementen voor mijn onderwijs: passie, creativiteit, nieuwsgierigheid en durf. Passie is de motor van het leren; de kern. Bij creativiteit gaat het om visualiseren, dromen over de toekomst en die droom durven vasthouden. Nieuwsgierigheid gaat over het bijbrengen van een onderzoeksmentaliteit, en durf is de moed van de ondernemer.’ En de vakkennis? ‘Die stroomt daar dwars doorheen.’

En toen
Concluderend kan ik zeggen dat ik passie en enthousiasme heel erg belangrijk vind in werk. En daarmee zeker ook in een opleiding daar naartoe. Je moet het alleen weten te vinden, en daarom vind ik het belangrijk dat die zoektocht ook aan mensen geleerd wordt. Die passie vind ik terug in het boekje, en ik hoop daarmee ook steeds meer bij ICA en andere opleidingen.

Ik heb trouwens maar een paar stukjes gequote hier, wat niet wil zeggen dat ik de overige stukken van docenten en studenten slechter vond. Juist niet! Maar om nou het hele boekje hier te publiceren vind ik wat ver gaan.

Wat mijzelf betreft, ga ik lekker afstuderen en een baan vinden die bij me past. En die baan die echt bij me past, brengt vanzelf de passie en enthousiasme met zich mee. Dat afstuderen lukt ook wel, want ik weet dat ik HBO competent ben. Nu alleen de afstudeercommissie nog…