Gisteren avond naar de bios geweest naar The Da Vinci Code. Ondanks de zware kritieken, maar goed ik heb het boek toch nog niet gelezen. En ik vond het echt een interessante, goede film. Ik was enigsinds bang dat ik in slaap zou vallen tijdens de late voorstelling, maar dat gaat me echt niet lukken bij zo’n film.

Het is een echte denkfilm, je hoofd er constant bij.
Ik kwam dan ook de bioscoopzaal uitlopen met zo’n gevoel in mijn hoofd. Lekker is dat, een beetje kwaliteit in een film.

Dat het boek de film in het niet zet kan ik best geloven, maar dat is zowat met iedere verfilming. De kracht achter boeken is dan ook nog steeds dat je zelf een groot deel van het verhaal met je fantasie invult.

Het verhaal van Dan Brown op zich is wat mij betreft briljant. Het is zo goed in elkaar gestoken dat het je de echte overweging laat maken of het waar gebeurd kan zijn. Al zijn het maar stukjes van de waarheid, dan nog is het een grote onthulling.

Stiekeme referenties naar geloven, uitspraken en dingen, sneren soms zelfs. Het zit zo goed in elkaar.
De manier van denken over je gedachtengang, dat je hersenen invullen wat je wilt zien vind ik nog wel het sterkst. Ik denk dan ook dat hier een grote kern van waarheid in zit.

Maar goed, ik ga eerst het boek maar eens lezen, want het lijkt me echt een boeiend verhaal. Dan zal daarna er vast nog wel eens op terugkomen. De film was wat mij betreft in ieder geval zeker geslaagd. Lekker nadenken in een film, is een keer wat anders dan een inhoudsloze film.

Nog wel een opmerking over de bioscoop. Niet echt veel op aan te merken, maar ik merk wel dat ik niet zo’n fan ben van servicebioscopen. Het is makkelijk en handig dat je onder je film lekker iets te drinken enzo kunt bestellen, maar het stoort wel dat die mensen de hele tijd door de zaal heen lopen. Al doen ze dit natuurlijk zo onopvallend mogelijk, ik kan er niets aan doen dat dit opvalt in mijn blikveld.