Blogwaterval

Met dit artikeltje ga ik een einde maken aan mijn blogwaterval van vandaag.

Eigenlijk zijn het stiekem de onderwerpen die me de afgelopen tijd te binnen schoten die in aanmerking kwamen voor een blogje. Maar omdat ik de tijd niet vind om ze even snel te posten krabbel ik dan snel een trefwoord op een kladblaadje.

Nu stonden er ondertussen toch al een flink aantal van die trefwoorden op. Dan moet er uiteindelijk toch gepost worden. De artikeltjes van vandaag zijn het resultaat

Commodore 64

eLine linkte een paar dagen terug even snel in een kort artikeltje over de Commodore 64.

En om maar weer op de nostalgie tour te gaan, er staan echt schitterende dingen op die sites uit die periode. Mijn eerste stappen op PC gebied eigenlijk.

Hier op zolder moet er ergens ook nog eentje staan. Gewoon voor de heb eigenlijk. Een beetje stof te vangen

Oude schoolspullen

Zoals ik in Handschrift al schreef heb ik zowat al mijn oude schoolspullen nog. Vanaf groep 1 op de basisschool tot 5 HAVO op de middelbare school.

Vooral de leuke tekeningen, vriendenboekjes (ja, die had ik ook…) en ja eigenlijk gewoon alles is schitterend om een keer terug te zien.
Mijn moeder vroeg me laatst of ze het niet een keer weg moest doen. Ik antwoorde daarop eigenlijk: “Waarom zou je het weg doen nu het er toch al zo lang staat”. ‘

Maar sinds ik van de week weer een keer door de spullen heen ben gegaan en dit zoveel herrinneringen opriep weet ik het zeker. Ze blijven voorlopig nog maar mooi even op zolder staan. Weggooien krijg ik eeuwig spijt van.

Waarschijnlijk ben ik wel weer heel erg materialistisch bezig, maar ik kan toch echt niet die dingen allemaal weggooien. Want pas zodra je door die dingen heen kijkt komen de leuke herrineringen uit die tijd weer naar boven. Dingen die je stiekem al lang vergeten was.

O, Nostalgie. Je zou haast zeggen dat ik al oud aan het worden ben

Handschrift

Iets heel persoonlijks, je handschrift. Het schijnt zelfs zo te zijn dat je uit de manier van schrijven van iemand kunt afleiden hoe iemands karakter is, en hoe iemand zich op het moment van schrijven voelde.

Grafologie noemen ze dat. Tientallen jaren terug werd het zelfs gebruikt in het Koninklijk Huis om na te gaan wat voor figuur iemand was die met een koninklijk iemand wou trouwen.
Zelfs mensen die sollicitatiebrieven moesten beoordelen gingen soms uit van een handschrift.

Tegenwoordig, nu zowat alle brieven uitgeprint worden, zal dit dus wat minder gebeuren. Eigenlijk best jammer, want juist iemands handschrift is zo mooi.

Ik heb er van de week mijn oude schoolspullen (ja mijn moeder heeft ze nog allemaal bewaard) er eens op nagekeken hoe mijn handschrift zich zo ongeveer ontwikkeld heeft.

Opvallend is dat ik altijd gewild heb om los te schrijven en dat natuurlijk niet mocht van mijn school. Iedere keer weer zie je dat ik aan elkaar moet gaan schrijven en stiekem op momenten dat het schijnbaar kon weer afwijk van dit schoolschrift.
Tot uiteindelijk in groep 7 en 8 het meer op los schrijven als het schoolschrift leek.
Natuurlijk in mijn middelbare school periode meteen los gaan schrijven en niemand die er iets om geeft.

In de periode hierna is trouwens nog veel te zeggen over mijn ‘losse schrift’. Veel verschillende soorten letters en niet 1 stuk tekst wat helemaal volgens dezelfde stijl is geschreven. Ik weet niet of dit bij iedereen terugkomt, maar ik heb toch het idee dat dit met onzekerheid en het vormen van jezelf te maken heeft. Het zoeken naar je eigen persoonlijkheid wat stiekem erg terugkomt in je handschrift.

Leuke anekdote in dit geval is nog dat ik aan het einde van mijn middelbare school periode toevalligerwijs in een les van een docente terecht kwam waar ik in het begin van mijn carriere Nederlands van gehad had. Ze kreeg mijn opdrachten onder ogen en vroeg of ik dit zelf geschreven had. Ik bevestigde dat en daarop zei zij “Zo, dan ben je er erg op vooruit gegaan, een stuk rustiger geworden”. Of ze dit direct persoonlijk bedoeld heeft weet ik niet zeker, maar het klopte in ieder geval precies.

Handschrift, het blijft een schitterend stukje wat naar mijn mening veel met iemands persoonlijkheid te maken kan hebben.
Jammer vind ik wel dat scholen iedereen hetzelfde proberen te laten schrijven. Tuurlijk, ik snap dat sommige handschriften anders niet te lezen zijn. Maar eigenlijk heeft iedereen uiteindelijk juist dat eigen mooie persoonlijke handschrift, en niet weer dat handschrift wat bij dat typische hokjesgedrag van onze samenleving moet passen.

O, mocht er nog iemand geinterreseerd zijn in mijn handschrift, dan hier en hier twee A4tjes met dummytekst. Gewoon omdat handschriften van mensen mooi zijn. En voor degenen die vinden dat ik een veel te net handschrift (zowat een vrouwenhandschrift) heb, ja die opmerkingen heb ik al vaak genoeg gehoord .

Je Leven in de Steigers

Iedereen heeft het al gehad over de start van Talpa gehad. Veel negatieve reacties heb ik gezien. Ik ga er eens even lekker positief op in. Ik vind namelijk wel degelijk dat ze programma’s hebben draaien waar goed over nagedacht is. Eerlijk is eerlijk, niet de orgineelste concepten, maar er is wel een eigen tintje aan toegevoegd met wat orginele dingen.


Neem nou bijvoorbeeld Je Leven in de Steigers. Het programma neemt in twee weken tijd een case onder handen van mensen die met bijvoorbeeld een gehandicapt kind zitten en daarbij nog een grote tegenslag hebben gekregen. Tijd of kracht om het huis op te knappen hebben ze dan niet meer. In 6 afleveringen in een week wordt naar mijn mening prachtig op beeld gezet hoe deze mensen zich voelen en daarbij wat er voor die mensen gedaan wordt.

Het team van bouwvrouwen geeft daarbij nog een extra tintje aan het programma. Zeker leuk om naar te kijken hoe ook vrouwen (ja, leven het vooroordeel) een flinke steen bij kunnen dragen aan het klaren van zo’n klus. Ik hoop alleen niet dat ze dit stiekem alleen voor de camera doen, en buiten beeld alles aan anderen over laten.

Mooi van de case Boekel is dat ze mooi in het Brabantse landschap zitten. Dat dit mooie beelden oplevert is zeker. Alleen al de ‘camping’ op het erf langs het bouwterrein geeft schitterende beelden. Dan nog Bridget die een poging doet tot het melken van een koe . Zelfs een stukje van de Boekelse kermis (waar zeker niet meer als een draaimolen en een touwtjestrekkraam staat) wordt meegenomen. Geeft toch een mooie indruk van het Brabantse landschap. Hopelijk laat het die indruk ook achter bij de crew van het programma.

Bereikbaarheid, of eigenlijk liever niet

Af en toe heb ik er echt behoefte aan. Behoefte om onbereikbaar te zijn. En nee dan bedoel ik niet een onbereikbaar iemand in de liefde. Ik bedoel geen telefoon, instant messengers, media en weet ik veel wat je tegenwoordig in onze maatschappij allemaal zo lekker bereikbaar maakt.
Iets wat steeds vaker wel verwacht wordt.

Neem het gevalletje GSM. Sowieso loopt bijna iedereen tegenwoordig met zo’n ding rond. Ik heb al tijden zo’n ding en moet onderhand met weemoed terugdenken aan de begintijd. Ik had het ding om wanneer het echt nodig was (zoals noodgevallen) iemand te kunnen bereiken. Bijna niemand had het nummer van het ding. Rustig dat dat was!
Stiekem is het erin geslopen, onder andere met school, dat het vanzelfsprekend is dat iedereen zo’n ding heeft, en nog erger, dat iedereen er ook constant op bereikbaar is.
Graag laat ik het ding ’s ochtends hier op de vensterbank naast mijn bed liggen. En eerlijk gezegt moet ik ook bekennen af en toe ook geen spijt te hebben het ding vergeten te zijn als ik ’s avonds zie dat ik weer een aantal gesprekken gemist heb.

Dan nog het gevalletje Instant Messaging. Schitterende manier van communiceren en ik maak er dan ook dankbaar gebruik van. Bijkomend nadeeltje is echter dat ook hiermee de mens zijn bereikbaarheid en duur van bereikbaarheid drastisch verhoogd. Dus mensen kunnen je in die tijd dat je rustig achter je PC zit ook nog eens even lekker ‘lastigvallen’.
Ik moet hierbij overigens wel even opmerken dat ik hiermee niet speciaal bekenden van mij aan wil spreken, degenen die ik antwoord mogen me op dat moment zeker aanspreken. Mocht je af en toe geen antwoord krijgen, zou je je bij jezelf af kunnen vragen of ik er daadwerkelijk niet ben, of dat ik gewoon geen zin heb

Concluderend uit dit hele verhaal kun je stellen dat ik mij regelmatig irriteer aan de mate van bereikbaarheid in de samenleving. Vooral de vanzelfsprekendheid is hetgeen wat me irriteerd eigenlijk.
Het geheel kan natuurlijk altijd nog aan mijzelf liggen, maar goed, het zij zo

Wereldwijde laptopverkoop blijft pieken

Computable:

De wereldwijde verkoop van laptops neemt nog steeds toe. Dit jaar is de verkoop van pc’s wereldwijd met meer dan 18 procent gestegen. Dit komt neer op 47,5 miljoen verkochte computers. Hiervan namen notebooks een recordaandeel in van 30 procent (14,3 miljoen computers).

Dit meldt onderzoeksbureau IDC. Het aantal verkochte desktopsystemen kwam in totaal neer op 31,6 miljoen exemplaren. Verwacht wordt dat de verkoop van notebooks in 2008 meer dan vijftig procent van de totale pc-markt zal beslaan.

Het lijkt er inderdaad op dat steeds meer mensen voor de notebook gaan. “Vroeger” (ja hoor mij…) had alleen de goede zakenman en de ITer zo’n ding van de zaak. Tegenwoordig heeft een groot aantal consumenten er een staan.

Ga ik me natuurlijk wel meteen afvragen vanwaar deze behoefte veranderd is. Dat de consument nu echt zo’n ding nodig heeft kan ik me niet echt voorstellen. Tuurlijk, ik mag niet echt zeuren want ik heb er zelf ook een. Maar goed, ik denk dat het toch een stukje gemak is waar de consument voor kiest.

’s Avonds in combinatie met wireless lekker op de bank, wat wil een mens nog meer. Heel veel zou ik denken, maar dat is behoorlijk offtopic.

Wat nog meer meegespeeld heeft is denk ik de invoer van de euro. Die dingen lijken tegenwoordig spotgoedkoop. Een instapmodel voor 600 a 700 euro. Dat lijkt een stuk goedkoper. Is het misschien ook wel een beetje, maar echt veel in prijs gedaald zijn ze niet. Alleen het bedrag lijkt zoveel kleiner in euro’s. Iets waar de algehele markt natuurlijk last van heeft.

Eigenlijk moet ik als ITer in wording dit natuurlijk allemaal toejuichen. Ontwikkeling en vooruitgang in de markt. Stiekem doe ik dit echter niet. Want voor mij gaat er een stukje exclusieviteit verloren.
Egoistisch? Ja, misschien wel.

Identificatieplicht #2

Jaja, we gaan weer even een standaard clicheverhaal ophalen. Ook vandaag las ik vanmorgen snel even de koppen van De Gelderlander door. En jawel hoor, er stond weer een stukje in over de veelbesproken identificatieplicht.
Hoe ik daar over denk heb ik in Identificatieplicht van 3 januari van dit jaar al geschreven.

Mijn vooroordelen over het plan destijds worden steeds maar weer bevestigd. Geld in het laatje brengen is de belangrijkste zaak, lijkt hetwel. Dat hieronder steeds meer burgers welke zich van geen kwaad bewust zijn gaan lijden vind ik nog steeds erg raar.

Ze stoppen mensen zomaar even de cel in, omdat ze het stomme kaartje niet bij hebben, zelfs als ze zo’n 100 meter van hun eigen huis verwijderd zijn.

Mocht je dus een huis hebben met een flinke oprijlaan, en je gaat even de vuilnis buiten zetten, kijk dan maar vast uit, want voor je het weet zit je een uur of wat in de cel totdat je jezelf hebt kunnen legitimeren. Dat dan wel omdat je natuurlijk uiterst crimineel bezig was met die vuilniszak. Anders hebben ze natuurlijk geen aanleiding tot vragen naar je ID.

Enkele quotes die ik toch nog wel even aan wil halen:

We moeten er gewoon aan wennen dat we altijd legitimatie op zak hebben.

Dat zou dus betekenen dat als we een chip in ons lichaam krijgen voor plaatsbepaling, dit ook alleen maar even wennen is?

“Dat gebeurt volgens ons alleen als er sprake is van een misdrijf of wanneer iemand ervan wordt verdacht dat hij een foute naam opgeeft.”

Ja, dat is juist het probleem. Het enige wat oom Agent hoeft te vinden is dat jij er een beetje verdacht uitziet. En laat dat nou niet altijd een objectief punt zijn.

Oh en om je nog even gerust te stellen, in 2008 zal deze plicht uitgebreid geevalueerd worden. Maar ik geloof niet dat dan geconcludeerd gaat worden dat het allemaal wat overtrokken is. Nee, tuurlijk niet, want dan zouden ze een verkeerde beslissing gemaakt hebben, en dat kan dus absoluut niet. Dus op die evaluatie kunnen we eigenlijk ook best besparen.

Weblogs in het nieuws

Vanwaar ineens weer die vlaag van aandacht voor zoals wordt beschreven ‘het fenomeen’ weblogs? Een paar weken terug begon het al. Het NOS journaal, en vrijwel iedere radiozender had het er (weer) over. De enige verklaring die door mijn hoofd schoot was de komkommertijd, waarschijnlijk geen ander nieuws om een hele nieuwsuitzending te vullen. Daar verder dus geen aandacht aan besteed.

Vouw ik vanmorgen in halfwakkere toestand De Gelderlander van vandaag uit, staat daar op de voorpagina een flink artikel getiteld “Weblogs – Van blabla tot bloedserieus“. En alsof dat nog niet alles is wordt het hele verhaal ook nog eens vervolgd op Binnenland 1 met een halve pagina gevuld met een aantal foto’s, de vervolgtekst en nog wat uitleg.

Gaan mijn gedachten toch weer aan het denken wat nou de reden kan zijn om zoveel aandacht aan een relatief verouderd ‘fenomeen’ te besteden.
Is het een geintje van een nieuwsbron en moet nu ieder ander medium er ook aandacht aan besteden om niet achter te blijven?
Is het een poging om ‘webloggen’ stiekem een tweede hype-periode in te duwen?
Is het echt zo zwaar komkommertijd dat weken erna snel maar even naar zo’n onderwerp teruggegrepen wordt om toch maar de voorpagina vol te kunnen krijgen?

Ik blijf het vreemd vinden dat ineens, een aantal jaar na de hype rondom weblogs en blogging, ineens de term webloggen weer geintroduceerd wordt net alsof het een opkomende hype is die net aan het aanslaan is bij veel mensen. Raar zit het in elkaar, dat nieuws.

Compaq Proliant 1600

Nu even de nerd uithangen hier

Al een tijdje was ik op zoek naar een redelijk servertje om de (t)huis-server hier op termijn te gaan vervangen.

Nu heb ik op Marktplaats een Compaq Proliant 1600 server op de kop weten te tikken voor een naar mijn mening aardig prijsje.

Natuurlijk even een lijstje van specs:

  • Compaq Proliant 1600 behuizing
  • Single Pentium II 350 Processor
  • 128 MB ECC Geheugen
  • 2x 4,3 GB SCSI Harddisks
  • CD-ROM/FDD/4-8GB TapeDrive

Dat was het wel geloof ik.

Niet echt hoogstaande specs, maar volgens mij genoeg voor een leuk upgrade projectje.

Nog even wat tweedehands componenten zien te vinden en hij kan de andere server gaan vervangen.

Verlanglijstje:

  • Intel Pentium III 500 processor i.c.m. VRM
  • Wat PC100 ECC SDRAM (128 en/of 256mb modules)
  • evt. 4,3GB SCSI disc voor RAID5
  • PCI IDE controller

Dus iemand toevallig iets in de aanbieding? Laat het even weten

Misschien dat als ik ondertussen ergens een leuk dealtje kan sluiten ik het alvast aanschaf. Anders kan ik altijd nog in november even op de HCC!Dagen rond gaan snuffelen.