Eigenlijk zou ik hier gewoon een lege review neer moeten zetten. Stil ben ik er namelijk wel van. Maar ja, echt stil was het tijdens het concert natuurlijk niet.
Gelukkig zonder files aangekomen in Rotterdam. Enige wat een beetje minder was was de rij bij de parkeerautomaat. En het waaide me toch flink.

De 3FM Chevy nog gespot bij de ingang, zorgde nog voor een beetje muziek tijdens het wachten. En toen waren we mooi bijtijds binnen. Plaatsen op de eerste Ring, misschien nog wel beter uitzicht als de staanplaatsen. Driehoekig podium eigenwijs in het midden. Echt briljant wat mij betreft. Zo creeer je meer het gevoel te midden van je fans te staan.

Bij binnenkomst was volgens mij het voorprogramma net begonnen. zZz verzorgde dit. Appart, dat moet ik zeker zeggen. Ik vond het niet lelijk, maar wel lichtelijk eentonig na een paar nummers. Maar goed, daar kwamen we dan natuurlijk ook niet voor.

Na wat reclame troep van Dixons op de schermen en een flink tijdje wachten (lijkt dat zo lang?) was het eindelijk zo ver.
Nog een paar nummers (America van Rammstein) waarachter ik toch wel wat humor zag, en het begon.

Schitterende opkomst van Anouk zonder al te veel gedoe met het nummer “Love”. Doeken vielen, en het was begonnen!

2,5 uur heeft het optreden geduurd met slechts 2 korte pauses. Ik had haast het idee geen nummer gemist te hebben.

Anouk op d’r eigen manier swingend op het podium (Af en toe de indruk dat ze toch echt niet goed wijs is ), het publiek wat zowat alle nummers vloeiend mee kan zingen. Mooier kan toch niet?

Zowat klassiekers als R.U. Kiddin me’, Sacrifice en Michel brengen krijgen toch wel de meeste reactie bij het publiek. Ook de nieuwe nummers zoals Girl slaan in als een bom.
Heerlijk ook de afwisseling tussen rustige en harde, snelle nummers.

Ik heb alles lekker meegezongen en zitten genieten, hopelijk niet dat mensen daar last van gehad hebben Anders mijn excuses daarvoor…

En dan als afsluiter het nummer Lost. Net als de opkomst even rustig en zonder poespas ook weer het podium af. Grappig is dat ze het stukje aan het einde van Lost licht veranderd had. Dus publiek zingt op de normale manier mee, gaat ze nog verder

Natuurlijk nog even een T-shirtje gekocht aan het einde, en ik kan niet wachten tot de DVD uitkomt.

Totaal de moeite waard, ik ben zo blij dat ik er bij geweest ben. Bij ieder nummer van Anouk wat ik nu nog hoor krijg ik het live-sfeer gevoel gewoon weer terug.

Ook nog wel leuk om te vertellen is de reactie van de mensen die met mij mee geweest waren: “Ik wist niet dat Anouk zo’n harde muziek maakte”
En dat terwijl ik echt niet van de echt harde muziek ben.