Een paar dagen terug zat ik erover na te denken, over muziek op een begrafenis. Noem me ontzettend freaky, ik weet het, maar toch ik zat er maar even mee. Niet erg op zich, dit was ongeveer een jaar geleden, en was dus grootendeels de reden van mijn gedachten.

Nummers van de overledene draaien op de begrafenis geeft een mis natuurlijk een persoonlijk tintje. Het maakt de juiste gevoelens los die ook daadwerkelijk iets over die persoon zeggen. Iets anders als bijvoorbeeld die saaie kerkmuziek. Daar kan ik me dan ook goed in vinden.

Maar er kleeft een nare nasmaak aan dit verhaal ben ik achter gekomen. Namelijk dat je de nummers die in zo’n begrafenis gedraaid zijn gaat associeren met de persoon. Dus iedere keer als ik nu bepaalde nummers hoor moet ik aan desbetreffende persoon denken. Overigens heb ik niks tegen deze schitterende nummers, en is er niks verkeerds aan af en toe terug denken aan zo iemand, maar het is toch niet echt een fijn gevoel wat ik iedere keer krijg. Op een of andere manier zie ik alleen de nare gebeurtenis, en zijn het niet de leuke dingen die naar boven komen bij het horen van zo’n nummer.

Ervaring die ik hierdoor wel rijker ben is dat mocht iemand ooit de muziek voor mijn begrafenis uit mogen zoeken, doe alsjeblieft geen nummer wat ik supermooi vind, want ik vind het hardstikke zonde om nare dingen aan een mooi nummer op te hangen. Of je moet er zeker van zijn dat alleen de mooie herinneringen naar boven komen, maar dat lijkt mij met zoveel verschillende luisteraars nog niet zo’n makkelijke opgave.