Wat ik heb, ik zou het niet weten. Een of andere hyperbui. Ik sta zowat te springen en kan absoluut niet stil zitten.
Als dit zich doorzet in de lente dan vrees ik dat ik de hele lente huppelend door kom. Raar eigenlijk…

Maar het is wel zo’n lekker gevoel. Alsof ik bergen energie heb en het maar niet op kan. Het begon allemaal daarstraks in de trein opweg naar huis. De plek waar ik normaal gesproken helemaal lam word van het zitten niksen.

Ik vrees alleen dat na zo’n leuke piek vast wel weer ergens om het hoekje een dipje staat te loeren.